تاوقتی چشمی هست که با تو اشک بریزد می توان رنج زندگی را تحمل کرد

از کیمیای مهرتو زرگشت روی من

وقتی که نگار مهرگون می آید

آیاآنها که ماراگریانده اند توانستند با همان کیفیت نخستین بخندند؟

بداهه نویسی شکسته

گاهیم به لطف می نوازی ای دوست

با من بیا با من به آن ستاره بیا... فروغ فرخزاد

اگر به خانه من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاورویک دریچه که ازآن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم

البته که می توانی کسی را دوست داشته باشی ولی تا هنگامی که او را خوب نمی شناسی

رنج

سرچشمه ی شعور است

(داستایوفسکی)