درمحضر استاد محمد سلحشور-خانه هنرمندان ایران

دیوانگی تنهاچیزی است که هیچ گاه از یاد نمی رود

آری عشق اگر نباشد شرارت برما خواهد تاخت

انسان در دایره انسانیت خود زندانی است

درغارهای تنهایی بیهودگی به دنیا آمد

گلوله ای آتشم درآسمانت-وتو از پشت پنجره اتاقت-درخشش زیبایم را تحسین می کنی

اعراب فریبم دادند-برج موریانه را به دستان پرپینه خویش برایشان درگشودم-مرا وهمگان را برنطع سیاه نشاندند و گردن زدند

قوت من در نیافتن پاسخ برای هرسوال است

من عاشق چشمت شدم شاید کمی هم بیشتر

کدام پل در کجای جهان شکسته ایت که هیچ کس به خانه اش نمی رسد